Łatwiej o lokalizację stacji bazowej telefonii komórkowej

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie może ustanawiać zakazów, a przyjmowane w nim rozwiązania nie mogą uniemożliwiać lokalizowania inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, a więc m.in. stacji bazowych telefonii komórkowej. Gminy mają rok na zmianę obowiązujących planów. Oznacza to duże wydatki dla gmin i dodatkowe dochody biur projektowych.

Wszystko za sprawą wejścia w życie z dniem 17 lipca 2010 roku ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych. Gminy nie tylko w ciągu roku mają obowiązek usunąć z miejscowych planów zakazy lokalizacji stacji bazowych telefonii komórkowej, ale muszą też łagodniej spoglądać na plany inwestorów w tym zakresie. Ustawa zakłada, że jeżeli lokalizacja inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej nie jest umieszczona w planie miejscowym, dopuszcza się jej lokalizowanie, jeżeli nie jest to sprzeczne z określonym w planie przeznaczeniem terenu ani nie narusza ustanowionych w planie zakazów lub ograniczeń. Co więcej, zgodnie z nowym prawem, przeznaczenie terenu na cele zabudowy wielorodzinnej, rolnicze, leśne, usługowe lub produkcyjne nie jest sprzeczne z lokalizacją inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, a przeznaczenie terenu na cele zabudowy jednorodzinnej nie jest sprzeczne z lokalizacją infrastruktury telekomunikacyjnej o nieznacznym oddziaływaniu.

12 miesięcy na zmianę planów

Nowe zasady stosuje się bez żadnych okresów przejściowych, do planów miejscowych obowiązujących w dniu wejścia w życie ustawy. W terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, gminy obowiązane są dostosować treść planów miejscowych obowiązujących na obszarze ich właściwości do nowych wymagań. Jeśli tego nie zrobią, niezbędne zmiany w planach wprowadzi wojewoda mocą zarządzenia zastępczego, przy czym koszty takiej zmiany poniesie w całości gmina.

Zmiany w procedurze planistycznej, przy lokalizacji i w prawie budowlanym

Ustawa zmieniła także ustawę o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Odtąd, każdy projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego podlega obowiązkowemu zaopiniowaniu przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej.

Także na obszarach nieobjętych planem, lokalizacja inwestycji z zakresu telekomunikacji będzie łatwiejsza. Zgodnie z art. 56 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, nie można odmówić ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, jeżeli zamierzenie inwestycyjne jest zgodne z przepisami odrębnymi. W przypadku niewydania przez właściwy organ decyzji w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego w terminie 65 dni od dnia złożenia wniosku o wydanie takiej decyzji, organ wyższego stopnia wymierza temu organowi, w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie, karę pieniężną w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki. Wpływy z kar pieniężnych stanowią dochód budżetu państwa.

Dokonana tą samą ustawą zmiana Prawa budowlanego wyraźnie zwolniła z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę telekomunikacyjnych linii kablowych oraz kanalizacji kablowej (będą wymagały tylko zgłoszenia), a także instalowanie urządzeń, w tym antenowych konstrukcji wsporczych i instalacji radiokomunikacyjnych, na obiektach budowlanych oraz instalowanie kabli telekomunikacyjnych w kanalizacji kablowej.

Opracowanie według stanu prawnego na 17.07.2010 r.

Artykuł opracowany przez