Zasada pełnego odszkodowania dotyczy odszkodowań z OC sprawcy.......
Zasada pełnego odszkodowania dotyczy odszkodowań z OC sprawcy. Po ustaleniu winnego (w oparciu o oświadczenie z miejsca zdarzenia, mandat, wyrok sądu grodzkiego) Towarzystwo Ubezpieczeniowe przejmuje od niego zobowiązanie do wypłaty odszkodowania. Poszkodowany, który liczy na pokrycie kosztów remontu i innych, często doznaje zawodu. TU zawsze stara się wypłacić jak najmniej, a czasem w ogóle odmawia. Potrafi też zakwestionować wydatki na naprawę, nie uznając przedstawionych przez klienta faktur, jako niezgodnych z kosztorysem TU, a zatem zawyżonych. Nie bierze przy tym pod uwagę, że w myśl art. 6 KC, faktura naprawcza jest niepodważalnym dowodem wydatków poniesionych przez klienta.
Jeżeli klient decyduje się na kalkulacyjną likwidację szkody, kwota zaproponowana przez TU może nawet nie wystarczyć do naprawy auta. Pomaga wtedy sporządzenie własnej kalkulacji. Można też dochodzić roszczenia o ubytek wartości pojazdu, spowodowany niewystarczającymi środkami na naprawę. Rzeczoznawca ustali ten ubytek i przeliczy go na konkretną kwotę. Przed podjęciem takiego rozwiązania dobrze wcześniej skontaktować się z wyspecjalizowanym prawnikiem, w kwestii taktyki dochodzenia roszczeń.
Najmniej kłopotliwy jest zwrot kosztów za holowanie pojazdu. Kwestię tę jasno regulują przepisy. dotyczące obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Trudniejsze jest odzyskanie pieniędzy z tytułu tzw. utraconych korzyści. Klient powinien wtedy udowodnić TU, że w wyniku kolizji nie osiągnął zamierzonego zysku, co można udowodnić przez porównanie miesięcy z przed i po kolizji. Wymaga to precyzji, ale ma dużą szansę powodzenia, zwłaszcza gdy poszkodowany jest podmiotem gospodarczym.
W myśl artykułów 361 i 363 kc, egzekwowanie od TU szkody rzeczywistej (straty w wyniku kolizji) i utraconych korzyści (brak zysków spowodowany kolizją) są dość trudne, ale możliwe. Dlatego zachęcamy do skorzystania z porad prawnika, oraz podzielenia się doświadczeniami z zakresu procedur narzucanych przez towarzystwa ubezpieczeniowe.
Opracowanie według stanu prawnego na 01.01.1970 r.